Dag 1 op de Faeröer eilanden (westkant)

Vandaag is de eerste echte dag op de Faeröer eilanden. Zoals gisteren geschreven zijn we laat aangekomen. Na een nachtje slapen zijn we vanmorgen op tijd opgestaan om de westelijke kant van de Faeröer eilanden te verkennen. We zijn van Tórshavn naar Bøur gereden. Een heel lief authentiek dorpje waar vorig jaar 74 mensen woonde.  De locatie is schitterend en er staan echt Faeröer huisjes (die hebben een gras dak ipv een dakpannen dak). Er zijn zelfs foto’s dat er schapen op het dak staan te grazen, maar bij ons niet hoor.

Terug van Bøur, zijn we gestopt bij Sadavágur. Dit is bij het meer wat iets van 160 meter boven de zee ligt. De tocht naar dit uitzichtpunt is ‘slechts’ 3,5 kilometer, maar we zijn heen en weer wel 2,5 uur bezig geweest. Zoals Silvia zei “we zijn geen schapen”. Ze doelt hier op het feit dat het terrein nogal op en neer gaat. Dit zijn wij Hollanders niet gewend in ons platte landje. 

Zoals jullie op de foto’s kunnen zien is het de tocht wel waard. Het is echt een gezichtsbedrog in eerste instantie als je het meer en de oceaan vlak naast elkaar zie, maar dat het water echt op verschillende hoogtes is. De tocht doen we niet alleen, er staan zeker 25-30 auto’s op de parkeerplaats. Natuurlijk zijn we hier niet de enige Nederlanders, alleen van NL-kentekens staan er nog 3 andere. De tocht was heen echt met een zonnetje, terug was de zon al weg en begon de wind iets aan te trekken. 

Na deze tocht zijn we nog even in Saksun geweest. Hier staat een mooi kerkje en het gehucht is bekend om zijn zwarte zandstrand. Toen we aankwamen regende het best aardig, dus we hebben de wandeltocht naar het strand achterwege geladen. Ook is er een gave waterval in Saksun die van echt heel hoog komt. 

Van Saksun gaan we richting het hotel voor vannacht rijden. Besloten om vandaag maar alvast een keer te gaan laden. 

Nou dat was voor ons weer even een aantal jaren terug in de tijd. Ik had ter voorbereiding al een account aangemaakt in Nederland bij SEV (de energie maatschappij van de Faeröer eilanden). Dus ik dacht alles is geregeld, nou dus niet. Staan we bij het laadpunt en ik dacht de sessie te starten met één druk op de knop. Kreeg gelijk een foutmelding. Dus even wat zaken gecheckt, maar kwamen er niet achter wat er aan de hand was. Dus maar bellen met SEV. Krijgen een dame aan de lijn die ons doorverbind met een collega. Die gaf aan dat er wellicht iets niet goed ging, omdat we een iPhone hebben. Dus zijn tips opgevolgd en toen werkte …… het nog niet. Dus weer terug bellen en die medewerker gaf een naam door van iemand die we dan moesten bellen. Gelijk opnieuw bellen met SEV en die naam doorgegeven. Natuurlijk was die op vakantie of een dagje met verlof. Maar gelukkig was er een andere collega. Die checkte mijn gegevens en gaf aan dat ons contract was verlopen. Ja, dan werkt het niet inderdaad. Account weer actief gemaakt, daarna er 200 DKK (Deense kronen) (dat is zo’n 27€ aan te goed op de account gezet. Daarna de stekker weer opnieuw in de auto en via de app de sessie aangezet. Alles ging aan en we konden opladen. We hadden nog 200 km in de accu zitten, maar de laadpalen zijn niet ruim gezaaid, dus maar even volladen. Daarnaast zijn de laadpunten ook niet snel 275km/uur erbij. Maar dat houdt in dat voor 200 km erbij je een kleine 45 minuten moet wachten. Tel daarbij op dat we voor we het account actief hadden ook al een dik 45 minuten verder waren. Maar ja, dat heb je soms.

Met  volle accu rijden we via een Buttercup flowerroute naar Gjógv. Hier is een zeer bekend hotel ‘Gjaargarour’, de locatie is best spectaculair ook de route ernaar toe. Dit dorp ligt in een vallei en grens direct aan de oceaan. Dit hotel is vaak al maanden vooruit volgeboekt. Bij het inchecken hebben we ook nog het laatste tafeltje van het restaurant. 

Vanavond slapen we dus in het noorden van de Faeröer eilanden. Morgen dalen we weer een beetje af naar het zuidoosten met als eindbestemming Runavik.